Parafia jest Rodziną. Jest to nie tylko hasło, na które nikt już nie reaguje, ale jest  ono jedną  z  podstawowych  określeń  wspólnoty  parafialnej. Właściwie wszystko uzasadnia, by taką nazwą się posługiwać, bo przecież tak wiele nas wszystkich  łączy.  Mamy  jeden  Dom,  do  którego  wszyscy  przychodzimy  i spotykamy się z jednym Panem, który jednakowo każdego z nas kocha i dla wszystkich  ma  wspaniały  plan  zbawienia.  W  tym  Domu  przeżywamy wszystkie nasze sprawy, zarówno radosne jak i smutne. Przychodząc na niedzielną Eucharystię czyli Ucztę, z jednego Stołu spożywamy Jeden Chleb - Ciało Pana, a z ołtarza Słowa czytamy List, który Bóg napisał do wszystkich i każdego z osobna. Oprócz świątyni, która nas łączy w jedną rodzinę, mamy jeszcze „Dom zmarłych” - czyli cmentarz, gdzie czekają na zmartwychwstanie nasi bliscy zmarli.  
Dlaczego o tym wszystkim piszę? Bo wydaje mi się, że jest tak dużo niezrozumienia dla siebie nawzajem. Ostatnio, zresztą już nie pierwszy raz, ktoś z nas zachowuje się jak obcy, by nie powiedzieć wróg. Jeśli parafia jest Rodziną, to zupełnie niezrozumiałym jest działanie na szkodę parafii.  Jeśli widzę jakieś niewłaściwe  lub  niepokojące  mnie  działania,  czy  nie  wystarczy przyjść do rodziny, w tym wypadku do duszpasterzy i porozmawiać na temat, który mnie niepokoi? Czy trzeba z tym „lecieć” do prasy, telewizji, jakiegoś urzędu itd.? Tym bardziej jest to smutne, że ten Ktoś nawet nie ma odwagi podpisać swoim imieniem i nazwiskiem „zaskarżane” sprawy. Tym bardziej jest to smutne także dlatego, że dotyczy to cmentarza, na którym od kilku lat usiłujemy coś porządkować. Pojawiły się chodniki, jest mniej drzew, które śmiecą, regularnie są usuwane śmieci z pojemników, a ostatnio pojawił się monitoring. Wspomniana anonimowa osoba tego wszystkiego nie widzi, ale dostrzega to, co jest jedynie niewielkim problemem, który będzie naprawiony. Tak nie postępuje uczciwy członek rodziny. A tak swoją drogą, zapłaciliśmy mandat na życzenie tej osoby. xdzh

Instytut  na  rzecz  Kultury  Prawnej  Ordo  Iuris  –  polska  organizacja pozarządowa z siedzibą w Warszawie – od czterech lat zajmuje się, między innymi, kwestią narastającego nie tylko w europejskich państwach, ale także w naszym kraju, zjawiska chrystianofobii. Instytut corocznie przekazuje do Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie raport o przypadkach wandalizmu,  aktach  profanacji,  naruszeń  wolności  religijnej,  wolności  sumienia oraz obrazy uczuć religijnych w całej Polsce.  
Liczba czynów motywowanych nienawiścią wobec chrześcijan stale rośnie, co wymaga usprawnienia systemu ich monitorowania oraz przeciwdziałania. W tym celu Instytut powołał Centrum Wolności Religijnej. Zajmuję się on opracowywaniem narzędzi prawnych, umożliwiających osobom wierzącym korzystanie bez przeszkód z pełni praw i wolności – szczególnie wolności religijnej, wolności sumienia, wolności słowa, wolności zrzeszania, obrony przed zastraszaniem, upokarzaniem, marginalizacją, cenzurą, groźbami oraz przemocą.  
Centrum  Wolności  Religijnej  stanowi  miejsce,  do  którego  będzie mogła zgłosić się każda osoba, która została ofiarą lub była świadkiem aktu przemocy,  dyskryminacji  bądź  nietolerancji  wobec  chrześcijan  w  Polsce.
Szczegółowe  informacje,  dotyczące  ww.  działań  znajdują  się  w  specjalnej broszurce, przygotowanej z myślą, aby księża proboszczowie mogli poinformować swoich parafian o możliwości zareagowania na wszelkie akty naruszające  uczucia  religijne  oraz  profanacje.  Dodatkowo  na stronie: www.cwr.ordoiuris.pl znajduje się formularz, za pośrednictwem którego wszyscy, którzy doświadczyli aktów przemocy bądź dyskryminacji na tle religijnym, będą mogli je zgłosić. W przypadkach wymagających pomocy prawnej, zostanie ona im udzielona nieodpłatnie.

DZIEŁO RATOWANIA PRASTAREJ, XIII-WIECZNEJ WIEŻY
		Trwają prace przy naszej wieży. Dobry Bóg daje nam wciąż pogodę, która  daje  szanse  prowadzenia  prac  na  wieży.  Trwa montaż specjalnych wzmocnień  wieży, opracowany  przez  inżynierów.  Pod  koniec prac  pragniemy  również  odnowić  zegar  na  wieży  kościelnej.  Jestem wdzięczny za wpływające ofiary na wieżę.  Wszystkie osoby składające ofiarę na wieże otrzymują  cegiełkę  w  postaci  obrazka  Matki  Bożej  Serdecznej  na drewnie. Dokładne informacje na ten temat podam na koniec prac. Będę wdzięczny za każdą złotówkę na ten cel składaną. Poniżej nr konta parafii na które można składać ofiary. Proboszcz Parafii ks. Henryk Dziadczyk
Parafia Rzymskokatolicka p.w. św. Aleksego w Przedborzu. Ul. Kościelna 1,   97-570 Przedbórz; nr rachunku bankowego parafii: 63 8988 0001 0000 0013 8400 0001
HISTORIA PRZEDBORSKIEJ WIEŻY Przedborska świątynia ma długą i bogatą historię - pierwotny obiekt sakralny powstał w 1278 roku. Fundatorem kościoła był Bolesław Wstydliwy a budowniczym Jacek Aleksy Sadykierz. Pierwotnie gotycki, obecnie o wystroju barokowym z cudownym obrazem Matki Boskiej Serdecznej z 1618 roku. W kaplicy płn. znajduje się barokowy ołtarz z XVII w. z obrazem Pana Jezusa, w kaplicy płd. ołtarz również barokowy z obrazem św. Antoniego. Zachowała się kazimierzowska wieża gotycka z czerwonego piaskowca o charakterze obronnym z 1340 roku. U wejścia do kaplicy Pana Jezusa znajduje się kuna (żelazna obroża), do której w średniowieczu przypinano za rękę ludzi, potępiając a nawet opluwając ich za nieobyczajność. Przy schodach wejściowych znajdują się figury Matki Boskiej i św. Franciszka oraz kapliczka słupowa św. Floriana. Kościół parafialny w Przedborzu w ciągu dziejów uległ zniszczeniom razem z miastem. Spalony w 1683 r. oraz w latach najazdu szwedzkiego 1655-57 został odbudowany w latach 1640-1695, szczególnie kosztem Mikołaja Siemieńskigo, który przyczynił się do jego odbudowy i wybudowania kaplic św. Antoniego i św. Mikołaja, obecnie Pana Jezusa. Pożar w 1793 r. zniszczył wieżę i drugi pożar w 1834 r. zniszczył częściowo kościół. Restaurowany w 1848 r. wtedy wieża została obniżona, u podstawy została czworoboczna w przyziemiu kamienne boniowane portale z XVII w. wyżej ośmioboczna oddzielona galeryjką wsparta na kamiennych konsolach. Kolejne zniszczenia wieży przyniosła II wojna światowa. U jej schyłku Niemcy uczynili sobie z wieży punkt obserwacyjny, z którego obserwowali czy pod Przedbórz nie zbliża się Armia Czerwona. Ta, gdy dotarła do miasteczka wystrzeliła z czołgu pocisk w kierunku stanowiska obserwacyjnego, uszkadzając przy okazji poważnie budowlę. Wykonany już po wyzwoleniu remont, sprawił, że wieża ma obecny wygląd i zwieńczona jest innym hełmem w kształcie ośmiobocznego ostrosłupa. W 1871 r. restaurację kościoła – podczas której zatracił on wiele cech gotyckich – przeprowadził ks. proboszcz Józef Szpanderski. Odnawiany był również w latach 1885, kiedy dobudowano od południa zakrystię (obecnie kruchta ) oraz w latach 1924-29. 2 lutego 1831 r. władze powstańcze zabrały 615 kg. spiżu dzwonów na armaty. Obecne dzwony zostały ufundowane w 1872 r. W 1923 r. zostały rozebrane dwa boczne ołtarze i na ich miejscu zbudowano ambonę i chrzcielnicę. W tym roku są prowadzone prace konserwatorskie wieży kościelnej. Otrzymaliśmy ponad 400 tyś. złotych dofinansowania z Ministerstwa Kultury oraz Urzędu Marszałkowskiego w Łodzi. Udział Parafii w tych pracach wynosi ponad 119 tyś. złotych. Możesz włączyć się w to dzieło ratowania prastarej, XIII - wiecznej wieży składając dar finansowy zgodnie z potrzebą Twojego serca. Za wszystkie złożone ofiary na ten szczytny cel Bóg Zapłać.

Poniżej zdjęcia z odbudowy hełmu wieży kościelnej po zniszczeniach wojennych powstałych w styczniu 1945 r. Foto Lucjan Brylski. Ze zbiorów Bożeny Brylskiej. I zdjęcie z 2018r. wieży kościelnej.