MYŚLI DO EWANGELII NIEDZIELNEJ z dnia 22.10.2017r. (Mt 22, 15-21)

15 Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie. 16 Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. 17 Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?» 18 Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? 19 Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara. 20 On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» 21 Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga». 22 Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli.

MONETY

Mamy ciągle problem, by właściwie oddzielić to, co należy do „cezara” od tego, co należy do Boga. Pan  Jezus  bardzo  prosto  to  rozstrzygnął:  „Czyj jest  ten  obraz  i  napis?  Odpowiedzieli:  Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.”
Pan Jezus chce nam powiedzieć: To co dał Cezar, oddaj mu. Oddaj światu to, co świat usiłuje ci dać, a daje ci tak niewiele. Oddać światu jego własność, by nie mieć z nią nic wspólnego. Tyle rzeczy daje świat. Niektóre z nich są konieczne  do  życia,  ale  są  i  takie,  które  nie  tylko  są  niekonieczne,  ale  wręcz zgubne, zabójcze… te oddaj światu i nigdy ich nie chciej brać. Takich zabójczych „darów świata” jest coraz więcej. Wystarczy wymienić tylko te bardzo dobrze  znane  i  coraz  częściej  brane  przez  ludzi:  narkotyki,  pornografia, używki służące zabawianiu ludzi. One ci są niepotrzebne, nie bierz ich, a jeśli wziąłeś, to oddaj je światu!
Cóż  nam  może  jeszcze  dać  świat?  Monety,  które  są  środkami  wymiany  za towary i usługi? Tyle, i tylko tyle. Wszystko inne od Boga pochodzi. Spójrz na  cały  świat,  z  jego  pięknem  bogactwem  i  harmonią  –  to  wszystko  dał  ci Bóg!
Jesteśmy jednak częścią tego świata i mamy w nim swój udział. Z tego faktu wynika konieczność odnalezienia swojego miejsca w tym świecie.
Jako ludzie XXI wieku bardzo mocno zaangażowaliśmy się w sprawy pochodzące od świata. Owszem, trzeba jakoś żyć w tych realiach, jakie stworzyli ludzie,  zarządzający  tym  światem.  Trzeba  uczestniczyć  w  zobowiązaniach jakie  nakłada  sprawiedliwość  i  konieczność  wymiany  dóbr.  Trzeba  współdziałać z innymi ludźmi, bo przecież sami nie jesteśmy w stanie sobie poradzić. Nie można też izolować się od ludzi, bo jest to egoizm i zwykle kończy się bardzo źle. Ta zasada jest zresztą zgodna z planem Pana Boga, który po stworzeniu człowieka nakazał „czynić sobie ziemię poddaną”.   
Dzięki ludzkiej współpracy dokonują się wielkie dzieła. Każde pokolenie korzystając z dorobku poprzednich pokoleń, tworzy coraz to nowsze dzieła i w ten sposób dokonuje się wzrost technologiczny, który ułatwia ludziom życie. Cały ten proces współdziałania jest możliwy dzięki temu, że od Boga otrzymaliśmy wspaniały dar w postaci rozumu i woli działania.
Ewangelia dzisiejsza zwraca jednak naszą uwagę na to co boskie. Autorem wszystkiego jest Pan Bóg. Powtórzmy to jeszcze raz: Od Niego jest ten piękny i harmonijnie zbudowany świat, na którym ludzie pracują i „czynią sobie ziemię poddaną”. Z tej prostej prawdy wynik zadanie dla człowieka. Skoro Bóg wszystko ci dał, to On ma pierwszeństwo do ciebie – do twojego czasu i wszystkiego czym się na co dzień posługujesz. Bóg ma prawo szczególnie do niedzielnego  czasu.  Jako  osoba  wierząca  i  zarazem  świadoma  tego,  że  od Boga wszystko mam, przychodzę na niedzielne spotkanie z Panem, bo Jemu należy się ten niedzielny czas. Przychodzę, by Mu za wszystko podziękować i oddać w Jego ręce swoje życie i wszystko to, co mam zaplanowane. Przychodzę,  by  Mu  podziękować  za  całotygodniową  pracę,  za  dar  zdobytych środków  do  życia,  za  ludzi,  z  którymi  mam  współdziałać  i  za  tyle  innych spraw…
Codziennie oglądasz banknoty i monety, które dał świat. Czasem może zachwycasz się nimi i myślisz jak je spożytkować. Czasem łatwo je wydajesz, bo ci ich nie brakuje. Patrząc na te cenne środki, jakimi posługują się ludzie tego świata, pomyśl o tych, którzy są pozbawieni tychże środków, albo mają ich w ilości tak małej, że nie potrafią zaspokoić nawet podstawowych potrzeb  życia.  Patrząc  na  monety,  jak  Jezus  oglądał  „monety  z  wizerunkiem Cezara”,  pomyśl o ludziach  głodujących  na  tylu  miejscach  świata  i  poproś Pana  o zdolność  do  takiego  dysponowania  nimi,  by  przyjść  z  pomocą  tym nieznanym naszym  braciom  i  siostrom  żyjącym  gdzieś daleko  lub  zupełnie też blisko od nas. xdzh