MYŚLI DO EWANGELII NIEDZIELNEJ z dnia 11.06.2017r. (J 3, 16 - 18)

16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Albowiem Bóg nie posłał⁹ swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. 18 Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.

WSPÓLNOTA MIŁOŚCI

Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi!
Takie  pozdrowienie  przesyła  nam  dziś  św.  Paweł apostoł  w  liście  do  Koryntian.  Te  słowa  mówią  o tajemnicy  Boga  w  Trójcy  świętej  jedynego  i  są  dla nas  szkołą  życia,  zarówno  rodzinnego  jak  i  całej wspólnoty Kościoła. O Bogu w Trójcy Świętej Jedynym pięknie napisał św. Jan w swoim liście mówiąc, że „Bóg jest miłością!". Bóg  Ojciec  posyłając  swego  Syna  na  ziemie  chciał  opowiedzieć  o  miłości jaką Bóg obdarza człowieka: „Albowiem  Bóg nie posłał  swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”. Trójca Przenajświętsza jest relacją  Osób, która jest Miłością  Boga  Ojca,  Syna  i  Ducha  Świętego.   Każde dzieło dokonane przez Boga, zaczynając od stworzenia świata, poprzez zbawcze dzieło Chrystusa, a na końcu poprzez uświęcenie w Duchu Świętym było inspirowane miłością. Bóg oczekuje, aby odpowiedzią na Jego miłość była nasza miłość.  
Czy w ogóle człowiek jest w stanie odpowiedzieć na tak wielką miłość? Czy jest on zdolny do takiej miłości? Z pewnością  nasza miłość nigdy nie będzie na miarę miłości Boga, ale jako stworzenia Boże, powołane z miłości, jesteśmy w stanie pokochać Boga i ludzi miłością na miarę i możliwości człowieka i takiej miłości Bóg oczekuje od nas.
Św.  Siostra  Faustyna,  krzewicielka  Miłosierdzia  Bożego  napisała  w  swoim „Dzienniczku”: „Miłość, miłość i jeszcze raz miłość Boga, ponad to nie ma nic większego ani w niebie, ani na ziemi. Największa wielkość to jest — miłować Boga, prawdziwa wielkość jest w miłości Bożej, prawdziwa mądrość jest — miłować Boga. Wszystko, co jest wielkie i piękne — w Bogu jest; poza Bogiem nie ma piękna ani wielkości. O mędrcy świata i umysły wielkie — poznajcie, że prawdziwa wielkość jest w miłowaniu Boga. O, jak bardzo się dziwię, że ludzie niektórzy sami siebie oszukują, którzy mówią: nie ma wieczności”. Dzisiejsza uroczystość o tej miłości przypomina i z tą miłością posyła nas do świata, do ludzi. Trójca  Święta  jest  wspólnotą  Osób,  które  wypełnia  miłość. Jako  dzieci  Chrystusowego  Kościoła  jesteśmy  zobowiązani, aby przenieść tę boską miłość do naszych wspólnot, zarówno tej wielkiej jaką  tworzy  Kościół jak  i tych  małych, jak rodzina, grupy formacyjne czy jakiekolwiek wspólnoty międzyludzkie. Czy nie dość cierpień jakie ludzie zadają ludziom? Czy  nie dość zranień  jakie  zadają  sobie  małżonkowie  i  inni  członkowie ognisk  rodzinnych?  Bóg  stawia  dziś  przed  nami  tajemnicę  Trójcy  Świętej, aby ukazać jak jesteśmy kochani, ale także po to, by dać nam szkołę życia.  Nikt takiej szkoły miłości nie jest w stanie nam udzielić, bo jest w nas tak wiele niedoskonałości i skażenia grzechem.  Nawet najbardziej idealna międzyludzka  wspólnota,  jeśli  zabraknie szkoły Bożej miłości, nie jest w stanie stworzyć na ziemi raju. Podejmowane próby  zawsze  kończyły  się  czyimś cierpieniem,  a  rezultacie  dramatem. Bóg  pokazuje  nam,  że  jest  możliwe zachowanie odrębności osób, a jednocześnie idealnej jedności tychże osób. Rozważając tajemnicę Trójcy Świętej rodzi  się  w  naszych  sercach  obraz pięknych relacji małżeńskich i rodzinnych,  w  których  każdy  stanowi  dla drugiego  wartość  i  wewnętrzne  piękno. O jak dobrze byłoby żyć jak Trójca Święta! Xdzh