MYŚLI DO EWANGELII NIEDZIELNEJ z dnia 28.08.2016r. (Łk 14,1. 7-14)

7 Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: 8 «Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. 9 Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca!"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. 10 Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej!"; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. 11 Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

12 Do tego zaś, który Go zaprosił, rzekł: «Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. 13 Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. 14 A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych».

POKORA ...

W  dzisiejszym  wersecie  międzylekcyjnym  usłyszeliśmy  słowa:  „…  uczcie  się  ode  Mnie,  bo  jestem  cichy  i  pokorny  sercem”.  Słowa  te,  wypowiedziane  przez  Chrystusa,  a  także  Ewangelia oraz pierwsze czytanie, zachęcają nas do rozważenia cnoty pokory.  
Niedościgłym wzorem pokory jest nasz Pan, Jezus Chrystus. Podczas ostatniej Wieczerzy, On Syn Boży, nalał wody do miednicy i umywał nogi apostołom, a potem je całował. Taką postawę Jezus nazywa miłością i zachęca, aby Jego uczniowie w tej postawie Go naśladowali.
Pokora jest zadaniem, które należy odrobić tutaj na ziemi, by odziedziczyć Królestwo  Niebieskie.  Jesteśmy  świadomi,  że  pokora  stanowi  fundament życia chrześcijańskiego, w pewnym sensie jest znakiem rozpoznawczym autentycznie wierzącego człowieka. „Nic nie musisz mówić…” wystarczy, że zobaczę twoją pokorę, a będę wiedział kim jesteś. Będę wiedział, że mogę ci zaufać, bo jesteś człowiekiem pokory. Będę mógł otworzyć się przed tobą, bo jesteś pokorny. Będę mógł powiedzieć o swoich kłopotach, słabościach, wiedząc, że jesteś pokorny. Jest takie powiedzenie, że „pokorny cielę dwie matki ssie”.  I to jest prawda.
Człowiek pokorny umie się przyznać do błędu i do winy. Umie także przyjąć naganę, upomnienie a także karę, jeśli na nią zasłużył. Znakomitym przykładem człowieka pokory jest jeden z łotrów ukrzyżowanych tamtego dnia wraz z Chrystusem. On nie złorzeczy, ani nikogo nie oskarża za dramatyczną sytuację w jakiej się znalazł. Przeciwnie, jest świadom zasłużonej kary, bo jego złe uczynki doprowadziły go tutaj. Wyznając swoją wiarę w Jezusa Chrystusa, niczego nie oczekuje, prosi tylko z pokorą o pamięć o nim w Królestwie Niebieskim. Dzięki postawie pokory otrzymał znacznie więcej niż się spodziewał. Można więc powiedzieć, że pokora jest drogą prowadzącą do raju. Pokora  jest  cnotą,  która  pomaga  otworzyć  się  na  Chrystusa  i  przyjąć  Jego prawdę.
Przeciwieństwem pokory jest pycha. To ona utrudnia drogę do Pana Boga, a wręcz zamyka się na wiarę. Pycha jest postawą faryzejską. Patrzy na siebie bezkrytycznie, a chętnie ocenia innych i z łatwością wylicza ich błędy i niedoskonałości. Pycha zamyka się na Pana Boga i nie przyjmuje żadnych darów od Niego pochodzących, uważając siebie za jedynego „pana” swego życia. Ludzie pyszni chętnie wyciągają rękę po to, co im się nie należy i do czego nie mają prawa.  
Ludzie naszej epoki są mocno zranieni pychą. Traktują osiągnięcia współczesnej myśli technicznej za miarę swojej doskonałości, czyniąc siebie jedynym autorem  tychże  dzieł.  Taka  postawa  prowadzi  do  odrzucenia  Pana  Boga, uważając, że nie jest do niczego potrzebny. W swym błędnym mniemaniu o sobie dochodzą do stwierdzenia  „ja jestem bogiem”.  A skoro tak, wiec  „ja sam mogę decydować o sobie”. Sam mogę zabijać kiedy chcę i kogo chcę. Mogę sam urządzać sobie życie, nie pytając o nic Pana Boga. Pokłosiem takiego myślenia jest, między innymi filozofia genderowska. Z bojaźnią patrzymy na takie sposoby myślenia, ponieważ minione wieki pokazały czym może się zakończyć taka droga. Zarówno stalinizm jak i hitleryzm powinny stanowić wystarczający hamulec dla takiego myślenia.  Z pokorą otwórzmy się dziś na Pana. Otwórzmy się także na Jego Słowo za tydzień, gdy na ulicach naszego miasta pojawią się ewangelizatorzy, by się dzielić Chrystusem w czasie Festynu Ewangelizacyjnego. Z pokorą przyjmijmy dar Jego Ewangelii. xdzh