OBDAROWANI ...
Dane nam było otrzymać kolejną dostawę jabłek. Wcześniej był dar marchewek.
Przy okazji warto stawiać sobie pytania o umiejętność przyjmowania darów. Jeżeli dar, to znaczy, że ktoś z serca nam daje rzecz, czy dobro, na które nie zapracowaliśmy, ani w żaden sposób nie zabiegaliśmy, by je otrzymać. U samego początku każdego daru jest Bóg. To On jest „Specjalistą” od darów. Nieustannie jesteśmy przez Niego obdarowywani, choć wiemy dobrze, że niczym nie zasłużyliśmy, by ów Boży dar otrzymać. Tak jest życiem, darem sakramentów, codziennymi łaskami uczynkowymi, nie mówiąc o obietnicy daru życia wiecznego w Królestwie Pana.
A nasza odpowiedź na Boże i ludzkie dary? To postawa wdzięczności i umiejętność naśladowania Darczyńcy. Dobrze byłoby, abyśmy się jednak nauczyli tej prostej, a zarazem jakże potrzebnej i ważnej zasady, że raz jestem obdarowany, a innym razem obdarowuje kogoś. Nie można być tylko przyjmującym dary, trzeba umieć także się dzielić z innymi. To droga do nieba, to sposób przetrwania na tej czasem „nieludzkiej ziemi”, na której zachwaścił nas egoizm, lekceważenie innych i chęć panowania nad innymi.
Ktoś bardzo mądrze powiedział: „Cóż masz, czego byś nie otrzymał”! Skoro wszystko otrzymaliśmy, to czas byśmy z pewnym dystansem patrzyli na to, co posiadamy, widząc w tym jedynie dar. xdzh
|
